Bitmiyor yaşamla kavgam, Seni unutmama izin vermediği gibi, Başkasını da sevdirmiyor. İçimdeki sevgin ağır geliyor, Tam bitti artık yok diyorum, Yine hayata yeniliyorum. Gene gösteriyor acımasız yüzünü, Gene acıtıyor kalbimi, Bak yine dolu dolu gözlerim, Küllenmiş anıların verdiği acıyla uyanıyorum, Uyandığımda sevginin dayanılmaz ağrısını duyuyorum, Uzun zaman oldu gözlerini görmeyeli, başkalarının bakışlarıyla doldurmaya çalışıyorum boşluğu OLMUYOR…
Yazıyı yorumlayalım
Şair, bu şiirinde kaybettiği bir sevgiliye duyduğu derin sitemi ve unutamama çabasını dile getiriyor. Şiir boyunca belirgin olan sitem, sevilen kişinin kaybının, şairin hayatında bıraktığı büyük boşluk ve acıdır. Şairin sitem ettiği şey, hem kaybettiği sevdayı unutamaması, hem de bu kaybın ardından başkalarını bu boşluğu doldurmak için denemesi ama bir türlü başarılı olamamasıdır. Şair, “Seni unutmama izin vermediği gibi, başkasını da sevdirmiyor” diyerek, kaybettiği kişiyi unutmak yerine, o kişiye olan sevdanın, diğer insanlara duyduğu ilgiyi engellediğini ifade eder. Sevgi, şairin içinde bir yük haline gelmiş ve zamanla acı verici bir duygusal bağa dönüşmüştür. Bu sevda, adeta şairin iç dünyasında bir tıkanıklık yaratmakta ve geçmişin anıları sürekli olarak acıyı yenilemektedir.
“Gene acıtıyor kalbimi” ifadesi, kaybın ve unutulmanın şairin içinde yarattığı derin yarayı tekrar açması, onu her zaman acı içinde bırakmasıdır. Şair, zamanla bu acıya alışamadığını ve her gün daha fazla hissettiğini belirtmektedir. Ayrıca, “Başkalarının bakışlarıyla doldurmaya çalışıyorum boşluğu” kısmı, şairin kaybettiği sevgiliyi unutmaya çalıştığını fakat başkalarının yerine koymaya çalıştığı kimseyi sevemediğini, dolayısıyla bu boşluğun doldurulamadığını ifade eder. Şair, sevgilinin kaybı ve anıların etkisiyle yaşadığı derin yalnızlık ve acıya sitem etmektedir. Bu sitem, geçmişin ve kaybın, şairin ruhunda yarattığı iyileşmeyen bir yara ve yaşamla süregeldiği mücadeleye duyduğu öfkeyi yansıtır.
