Beklemediğim bir anda gönlüme gelen misafirdin sen.
Aklıma düşüncesi gelmeyen, yüreğimi merak için de bırakıp, gelişi ile gidişi bir olan misafir…
Farklı hayat görüşümüze rağmen bizi uyumlu kılan ben, kendini bile anlamaya çalışmadan hayatını sürdürmeye devam eden sen. Heyecanım hala ilk gün ki gibi yüreğimde, aklım söylediklerine hemen inanmaya hazır halde. Ben beni bırakıp sana doğru yönelmekte, sen beni unutup yeni gönüllere misafir olma derdinde.
Bir insanın gönlüne girmeye uğraşırken, hemen çıkmaya hazır olmamalı hiç kimse. Yüreğinde yalana yer verip başlamamalı hiçbir ilişkiye. Değer vermenin güzelliğini tatmamış, değer istemeye kalkışmamalı kendince. Gönlün kolay elde edilmediğini, elde edilenin de kolay affetmediğini bilmeli. Sen kendi duygularını, isteklerini gerçekleştirme amacıyla karşındakini unuturken, o ise senin mutluluğunu, isteklerini gerçekleştirmek için heves ile çabalıyor. Yaşattığın hayal kırıklığı senin umurunda olmazken, o aldığı ders ile tecrübe kazanıyor. Artık inanmıyor, güvenmiyor ve hayal kırıklığına uğramaktan son derece korkarak bağlanmaktan kaçıyor.
Senin misafirliğine geldiğin gönül, artık kaygı ile bekliyor yeni gelecek olanı. Hemen gitmemesi için uğraşmayacağını biliyor, gönlünde iyi ağırlamamak için kendini tembihliyor, artık kimseye güvenemeyecek oluşuna kendini inandırıyor. Kendini bilmez bir misafirin, onda bıraktırdığı kötü izlenimin etkisiyle yeni gelecek misafiri gönlüne zor kabul edeceğini biliyor.
Bu yazıyı yazanın vermek istediği mesaj nedir ?
Bu yazıda şair, güveni, sevgiyi ve insan ilişkilerindeki inceliği odağa alarak, bir insanın kalbine girdiğinde sorumluluğunu bilmesi gerektiğini anlatıyor. Metin, birini hayatına almak ve kalbine konuk etmek ile bu kişiyi gerçekten sahiplenmek arasında çok önemli bir fark olduğuna dikkat çekiyor.
Şair, “beklenmedik bir misafir” metaforu ile, kişinin belki de kendini bulmasını sağlayan, hayatına heyecan katan birinin gelişiyle yaşanan çelişkili duyguları ifade ediyor. Ancak bu misafirin kalıcı olmaması, aksine yalan ve yüzeysellik içinde bir ilişki kurması, ardında derin bir hayal kırıklığı bırakıyor. Karşı taraf, bu gel-geç misafirliğin sonuçlarına dair hiç düşünmeden kendi hayatına devam ederken, kalbi kırılan kişi ise bu deneyimle bir ders alıyor ve içine kapanıyor. Güven duygusu sarsılıyor, insanlara inanmaktan korkuyor ve bir daha aynı hayal kırıklığını yaşamamak için mesafeli bir hale geliyor.
Bu metin, ilişkilere karşı ciddi, samimi ve sorumluluk duygusu içinde yaklaşılması gerektiğini vurguluyor. Çünkü her bir deneyim, sadece bir anlık duygu değil, insanın güvenini, kırılganlığını, hatta gelecek ilişkilerdeki tutumunu bile etkiliyor. Şair burada, kalbinde izi kalan birine duyduğu sitemi dile getirirken, yaşadığı hayal kırıklığının derinliğini ve bu durumun kendisinde yarattığı içsel koruma duygusunu öne çıkarıyor.
