Kar yağar belki, kapanır bütün yollar. Ben susarım, sen dönemezsin sanırım;
belki de gerçekten dönemezsin, kar bu, belli mi olur? En iyisi gitme!
Ne kadar yaşanmışlık varsa yüreğimde, hepsinin hesabını sana kesmeye teşneyim.
Bir acı çığlıkla yok edebilirim sabrımı, bir damla gözyaşı bitirebilir aşka olan inancımı.
Sırf ben aşkla arama kan davası sokmayayım diye, ne olur gitme!
Bütün terk edilmişliklerime bir sebep buldum. Hep onları haklı kıldım gözümde.
Ben hiç kimseyi terk etmeyi sevmedim, kimseye git demedim, sahip olduklarımı sevdim.
Elimdekine sığındım, tanıdık bir duygu aradım hep.
Gece yarılarında ucuz otellerde çılgın sevişmeleri de tercih edebilirken üstelik,
sıradan ama güvenli olan kıyılarda yüzdüm. Sen beni o yüzden seçmemiş miydin?
Şimdi düşün ilk anlarımızı ve gitme!
Gitme çünkü gidişinden daha fazla kalacaksın gönlümde.
Henüz yer etmemişken acılar kalbime, adın bir bıçakla kazınmış gibi
acıtmıyorken henüz bedenimi, sadece bir maceraya atılmaksa sebebin; gel sözümü dinle, gitme!
Senden sonrası yok olmayacak mutlak ve belki çok daha güzel sevdalara kanat açacağım.
Biliyorum başka yürekler var beni sımsıkı saracak ama bu çaba niye?
Bir şarkıya söz oluruz ayrılırsak, ağlayan bir kadının resminin altında bir not oluruz belki,
en fazla kimsenin okumayacağı bir şiirin iki satırı oluruz. Gitme!
Kalırsan belki efsane oluruz, aşkın yanında yazılır adımız.
Belki bir diziye konu oluruz; bir romana verilir adımız. Ne olur sen de gitme?.
Candan Ünal
Şiiri yorumluyoruz
Sen de gitme şiiri , terk edilme ve ayrılık üzerine derin bir içsel hesaplaşma ile yazılmış bir şiir. Yazı, bir kişinin, sevdiği insanın gitmesini engellemeye çalışırken yaşadığı duygusal karmaşayı ve bu süreçte içsel bir savaş verirken yaşadığı acıyı yansıtıyor. “Gitme” sözleri, sadece bir ricadan çok, bir çığlık gibi, sevgiye dair bir umudu ve korkuyu barındırıyor.
Şair, ayrılık öncesi son bir kez sevdikleriyle geçmişi hatırlayarak, hissettiklerini itiraf eder. “En iyisi gitme” diyerek bir yandan bir kaybı kabullenmeye, bir yandan da kaybetmekten korkmaya çalışır. “Bir acı çığlıkla yok edebilirim sabrımı” gibi ifadelerle, sevdanın gücünü ve bu gücün bir insana zarar verebilecek kadar yıkıcı olabileceğini ima eder.
Ayrıca, şairin “Sırf ben aşkla arama kan davası sokmayayım diye, ne olur gitme!” sözleri, sevdiği kişinin gitmesinin sadece kendi değil, aralarındaki aşkın da sona ermesi anlamına geleceğini düşünüyor. Bunu engellemeye çalışırken, terk edilmekten duyduğu korku bir tür savunma mekanizması olarak işliyor.
Şiir, terk edilme ve sonrasındaki “belki”ler ve “başkaları” temalarıyla da daha evrensel bir anlam taşıyor. Ancak, yazar hala bir umut arayışı içinde ve “gitme” diye bağırarak, kaybın yerine kalmayı, birlikte efsaneleşmeyi dilemektedir. Bu yazı, bir aşkın hem kırılganlığını hem de tutkusunu, sevdanın içinde barındırdığı çelişkileri ve derinliği güzel bir şekilde anlatıyor.
