Beni bilirsin.

Hiçbir zaman birine ya da somut bir şeye sahip olma çabasında olmadım.

Birine ya da bir yere ait olunca mutlu oldum hep.

Yanında kıvrılıp televizyon izleyince, söylediğim bir şeye kahkaha attığında, uyurken bile sol kolunu açıp “gel” dediğinde, “gerizekalı” deyip sarıldığında…

Ben hep ait olmayı sevdim. Hep ait olmayı seçtim.

Sen gittin.

İnan bana zerre değişen bir şey yok. Ben hala sana aidim.

Sadece bundan haberin yok.

An geliyor. Bir kokunu çeksem içime, cennetin kapıları açılacakmış gibi özlüyorum.

Bu da geçer elbet.

Her şey geçer.